โพสนี้เป็นโพสแรกของเราค่ะ เราเริ่มรู้สึกสับสนและสู้ต่อไม่ไหวเลยอยากจะขอความเห็นจากคนอื่นดูค่ะ
ก่อนอื่นเราอยากจะบอกเรา รู้ตัวเองดีทุกอย่างว่ากำลังทำอะไรอยู่ค่ะ เราเคยผิดพลาดเรื่องความรักเป็น
เพราะเราเองรักที่ดีๆของคนเก่าจึงจบลง ไม่ใช่เรื่องมือที่สามนะค่ะ หลายๆอย่างเพราะตัวเรา ผิดเอง
หลังจากนั้น อีก 1ปี เราจึงตั้งใจว่ารักครั้งต่อไปเราจะทำให้มันดีที่สุด. จะทำทุกอย่างให้รักครั้งใหม่เราดี
จนเราได้มาพบกับ แฟน ปัจจุบันคนนี้. คุยกันทุกๆวัน จนเรารักเขาและตกลงเป็นแฟนกัน ครั้งแรกที่
ออกเดส กันเขาก็บ่นๆไม่ค่อยมีตังค์ ไปกินข้าวกันเราก็เป็นคนจ่ายให้. จนครบกันมาตอนนี้. 2 ปี แล้ว
เราจ่ายตังค์. คนเดียวตลอดเลย. เค้าไม่เคยจ่ายเลยเท่าที่เราจำได้ แต่เราก็แปลกคน เราก็ไม่ได้อะไร
คงเพราะเรารักเขา. เราเลยไม่เอามาใส่ใจ เราคิดว่าถ้าแต่งงานก็กระเป๋าเดียวกัน.
ลืมบอกไป ค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่ใช้ร่วมกัน ไปไหนมาไหนเราจ่ายเองหมดเขาก็ไม่เคยจ่ายด้วย. แถมบาง
ครั้งขอตังค์เราใช้ เราก็ให้
เรายอมทำทุกอย่าง เพื่อให้รักมันดีขึ้น. แต่เวลาผ่านมา เกือบ 2 ปี ทำไมเขาไม่เห็นคุณค่าในตัวเราเลย
เราต้องทนต่อไปไหม. กับสิ่งที่มันเกิดขึ้นที่เรารับไม่ได้ในหลายๆอย่าง
1. เขาเคยทำร้ายร่างกายเรา ตอนที่ทะเลาะกัน เขาโมโห เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ทั้งตบทั้งตี จนเขียว
แต่พอเขาใจเย็นเขาปกติ เราก็ให้อภัยเขา เพราะเราหวังสักวันเจาจะสำนึกและเลิกทำแบบนี้. แต่มันก็
มีครั้งที่. 2 และ 3 ตามมาแล้ว มันจะมีครั้งต่อไปไหม
ส่วนเราไม่เคยทำร้ายเขาเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
2. เวลาโมโห เขาจะด่าด้วยคำแรงๆ ทั้ง กู
สัตว์. อะไรมาก. เราเจ็บมากไม่รู้ทนได้ไง พอเขาใจ
เย็นก็เหมือนเดิม มาพูดเพราะๆหวานๆ เราก็ให้อภัยเขา.
ส่วนเราไม่เคยพูดคำหยาบสักครั้ง แค่คำว่า กู ยังไม่เคย
3 เราสงสัยมากกกก. ไม่รู้ผู้ชายคนอื่นเป็นไหม. แฟนเรา คบกับเรามา 2ปี ไม่เคยให้เราจับโทรสัพเลยเขา
คุยไลน์คุยโทรสัพ อะไรกับใครเราไม่เคยรู้. ขนาดอยู่ด้วยกันบ้านเดียวกัน. เวลาอยู่บ้านเขาก็จะเก็บไว้ใน
กระเป๋าอย่างดี เราไม่มีโอกาสได้เห็นเลย. เรา งง. มันคืออะไร. ห่วง ขนาดนี้คือ. เขาแอบคุย หรือ. คุยก่อน
เจอเราด้วยซ้ำ ยังไม่เลิกเลยห่วงห้ามหยิบจับเหรอ. หรือไม่มีอะไรเราคิดไปเอง.
ส่วนตัวเรา จิงใจซื่อสัตย์. ให้รู้ให้เห็นทุกอย่าง เช็คได้ ไลน์ดูได้. เปิดเผย เพราะเราอยากให้เขาสบายใจ
เชื่อใจ และหวังเขาจะให้กลับแต่ไม่เลย
เรื่องที่เราพูดมาเล่ามาเป็นความจริงทุกอย่าง. ฟังดู เราโคตรโง่ มากๆด้วย. แต่ที่เราทำไปเพราะเรารักเขา
เราอยากทำให้รักของเราครั้งนี้ดีที่สุด. เวลาไม่ทะเลาะกันก็ดูเหมือนเขาจะรักเรามากนะ.ไม่รู้เราวัดจากอะไร
เพราะการกระทำของเขาก็ไม่เคยแสดงให้เราเห็นหรือมั่นใจ มีก็แต่คำบอกรักจากปากทุกๆวันแค่นั้น
ตอนนี้ทะเลาะกันบ่อย. เรื่องเล็กน้อยเขาก็โกด โมโห ก็ง่ายเรายอมง้อก็ไม่หาย. นาน จะหายเขาก็หายเอง
เราเริ่มสับสนสับสนจริงๆ. ว่าแบบนี้เขาเรียกแฟนเหรอ. ลืมบอกคบกันมา2ปี เขาไม่เคยพาเราไปรู้จักคนของ
เขาสักคนแม้แต่เพื่อนก็ไม่เคย
เราควรรักและพยายามต่อ. หรือ. ควรตัดใจจบๆมันไป. อยู่คนเดียวอาจจะดีกว่าไหมใครเก่งและมีประสบ
การณ์เรื่องความรักช่วยแนะนำหน่อยค่ะ. ขอบคุณมากก
แบบนี้เรียกว่าแฟนหรือเปล่าค่ะ ?????
ก่อนอื่นเราอยากจะบอกเรา รู้ตัวเองดีทุกอย่างว่ากำลังทำอะไรอยู่ค่ะ เราเคยผิดพลาดเรื่องความรักเป็น
เพราะเราเองรักที่ดีๆของคนเก่าจึงจบลง ไม่ใช่เรื่องมือที่สามนะค่ะ หลายๆอย่างเพราะตัวเรา ผิดเอง
หลังจากนั้น อีก 1ปี เราจึงตั้งใจว่ารักครั้งต่อไปเราจะทำให้มันดีที่สุด. จะทำทุกอย่างให้รักครั้งใหม่เราดี
จนเราได้มาพบกับ แฟน ปัจจุบันคนนี้. คุยกันทุกๆวัน จนเรารักเขาและตกลงเป็นแฟนกัน ครั้งแรกที่
ออกเดส กันเขาก็บ่นๆไม่ค่อยมีตังค์ ไปกินข้าวกันเราก็เป็นคนจ่ายให้. จนครบกันมาตอนนี้. 2 ปี แล้ว
เราจ่ายตังค์. คนเดียวตลอดเลย. เค้าไม่เคยจ่ายเลยเท่าที่เราจำได้ แต่เราก็แปลกคน เราก็ไม่ได้อะไร
คงเพราะเรารักเขา. เราเลยไม่เอามาใส่ใจ เราคิดว่าถ้าแต่งงานก็กระเป๋าเดียวกัน.
ลืมบอกไป ค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่ใช้ร่วมกัน ไปไหนมาไหนเราจ่ายเองหมดเขาก็ไม่เคยจ่ายด้วย. แถมบาง
ครั้งขอตังค์เราใช้ เราก็ให้
เรายอมทำทุกอย่าง เพื่อให้รักมันดีขึ้น. แต่เวลาผ่านมา เกือบ 2 ปี ทำไมเขาไม่เห็นคุณค่าในตัวเราเลย
เราต้องทนต่อไปไหม. กับสิ่งที่มันเกิดขึ้นที่เรารับไม่ได้ในหลายๆอย่าง
1. เขาเคยทำร้ายร่างกายเรา ตอนที่ทะเลาะกัน เขาโมโห เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ทั้งตบทั้งตี จนเขียว
แต่พอเขาใจเย็นเขาปกติ เราก็ให้อภัยเขา เพราะเราหวังสักวันเจาจะสำนึกและเลิกทำแบบนี้. แต่มันก็
มีครั้งที่. 2 และ 3 ตามมาแล้ว มันจะมีครั้งต่อไปไหม
ส่วนเราไม่เคยทำร้ายเขาเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
2. เวลาโมโห เขาจะด่าด้วยคำแรงๆ ทั้ง กู
เย็นก็เหมือนเดิม มาพูดเพราะๆหวานๆ เราก็ให้อภัยเขา.
ส่วนเราไม่เคยพูดคำหยาบสักครั้ง แค่คำว่า กู ยังไม่เคย
3 เราสงสัยมากกกก. ไม่รู้ผู้ชายคนอื่นเป็นไหม. แฟนเรา คบกับเรามา 2ปี ไม่เคยให้เราจับโทรสัพเลยเขา
คุยไลน์คุยโทรสัพ อะไรกับใครเราไม่เคยรู้. ขนาดอยู่ด้วยกันบ้านเดียวกัน. เวลาอยู่บ้านเขาก็จะเก็บไว้ใน
กระเป๋าอย่างดี เราไม่มีโอกาสได้เห็นเลย. เรา งง. มันคืออะไร. ห่วง ขนาดนี้คือ. เขาแอบคุย หรือ. คุยก่อน
เจอเราด้วยซ้ำ ยังไม่เลิกเลยห่วงห้ามหยิบจับเหรอ. หรือไม่มีอะไรเราคิดไปเอง.
ส่วนตัวเรา จิงใจซื่อสัตย์. ให้รู้ให้เห็นทุกอย่าง เช็คได้ ไลน์ดูได้. เปิดเผย เพราะเราอยากให้เขาสบายใจ
เชื่อใจ และหวังเขาจะให้กลับแต่ไม่เลย
เรื่องที่เราพูดมาเล่ามาเป็นความจริงทุกอย่าง. ฟังดู เราโคตรโง่ มากๆด้วย. แต่ที่เราทำไปเพราะเรารักเขา
เราอยากทำให้รักของเราครั้งนี้ดีที่สุด. เวลาไม่ทะเลาะกันก็ดูเหมือนเขาจะรักเรามากนะ.ไม่รู้เราวัดจากอะไร
เพราะการกระทำของเขาก็ไม่เคยแสดงให้เราเห็นหรือมั่นใจ มีก็แต่คำบอกรักจากปากทุกๆวันแค่นั้น
ตอนนี้ทะเลาะกันบ่อย. เรื่องเล็กน้อยเขาก็โกด โมโห ก็ง่ายเรายอมง้อก็ไม่หาย. นาน จะหายเขาก็หายเอง
เราเริ่มสับสนสับสนจริงๆ. ว่าแบบนี้เขาเรียกแฟนเหรอ. ลืมบอกคบกันมา2ปี เขาไม่เคยพาเราไปรู้จักคนของ
เขาสักคนแม้แต่เพื่อนก็ไม่เคย
เราควรรักและพยายามต่อ. หรือ. ควรตัดใจจบๆมันไป. อยู่คนเดียวอาจจะดีกว่าไหมใครเก่งและมีประสบ
การณ์เรื่องความรักช่วยแนะนำหน่อยค่ะ. ขอบคุณมากก